Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

[κεφ.21] Το βάθαιμα της γενικής κρίσης του καπιταλισμού ύστερα απο το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο


1. Στην περίοδο του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, ιδίως ύστερα από την απόσπαση των λαϊκοδημοκρατικών κρατών της Ευρώπης και της Ασίας από το κεφαλαιοκρατικό σύστημα, άρχισε να ξετυλίγεται το δεύτερο στάδιο της γενικής κρίσης του καπιταλισμού. Με το σχηματισμό των δύο αντίθετων στρατοπέδων στο διεθνή στίβο διασπάστηκε η εννιαία καθολική παγκόσμια αγορά και σχηματίστηκαν  δύο παράλληλες αγορές: η αγορά των χωρών του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και η αγορά των χωρών του κεφαλαιοκρατικού στρατοπέδου. Περιορίστηκε πολύ  η σφαίρα δράσης των κυριότερων κεφαλαιοκρατικών χωρών - των ΕΠΑ, της Αγγλίας,της Γαλίας- στις παγκόσμιες πηγές. Στις κεφαλαιοκρατικές χώρες μεγαλώνουν οι δυσκολίες πούλησης και η χρόνια υποαπασχόληση των επιχειρήσεων.

2. Ένα από τα σπουδιαότερα αποτελέσματα του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου ήταν η έντονη όξυνση της κρίσης του αποικιακού συστήματος του ιμπεριαλισμού. Με την καινούργια άνοδο του αγώνα στις αποικίες και στις εξαρτημένες χώρες άρχισε η διάλυση του  αποικιακού συστήματος, αποσπάστηκαν η Κίνα και ορισμένες άλλες χώρες από το παγκόσμιο σύστημα του ιμπεριαλισμού.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

[κεφ.20] Η γενική κρίση του καπιταλισμού

1. Η γενική κρίση του καπιταλισμού είναι ολόπλευρη κρίση του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού στυστήματος στο σύνολό του. Η κρίση αυτή αγκαλιάζει τόσο την οικονομία όσο και την πολιτική . Στη βάση της βρίσκεται η ολοένα εντεινόμενη αποσύνθεση του παγκόμσιου οικονομικού συστήματος  του καπιταλισμού, από τη μια μεριά, κι η αυξανόμενη οικονομική ισχύ των χωρών που αποσπάστηκαν από τον καπιταλισμό, από την άλλη.

2. Η γενική κρίση του καπιταλισμού εκτείνεται σε ολόκληρη την ιστορική περίοδο, που περιεχόμενό της είναι η κατάρευση του του καπιταλισμού και η νίκη του σοσιαλισμού σε παγκόμια κλίμακα. Η γενική κρίση του καπιταλισμού άρχισε την περίοδο του πρώτου παγκόσμιου πολέμου και ιδίως ύστερα από την απόσπαση της Σοβιετικής Ένωσης από το κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

[κεφ.19] Ιστορική θέση του ιμπεριαλισμού


1. Ο ιμπεριαλισμός είναι ιδιαίτερο και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού. Ο ιμπεριαλισμός είναι: α)μονοπωλιακός καπιταλισμός, β)καπιταλισμός που σαπίζει ή παρασιτικός καπιταλισμός, 3) καπιταλισμός που πεθαίνει, παραμονή της σοσιαλιστικής  επανάστασης.

2. Το σάπισμα και ο παρασιτισμός του καπιταλισμού βρίσκουν την έκφρασή τους στην παρεμπόδιση της τεχνικής προόδου και της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων από τα μονοπώλια, στη  μετατροπή μιας σειράς αστικών χωρών σε κράτη εισοδηματίες, που ζουν από την εκμετάλλευση των λαών των αποικιών και των εξαρτημένων χωρών, στο ξεφάντωμα του μιλιταρισμού, στο μεγάλωμα της παρασιτικής κατανάλωσης της αστικής τάξης, στην αντιδραστική εσωτερική και εξωτερική πολιτική  των ιμπεριαλιστικών κρατών, στην εξαγορά από την αστική τάξη των ιμπεριαλιστικών χωρών ενός ολιγάρισμου ανώτερου στρώματος της εργατικής τάξης. Το σάπισμα του καπιταλισμού δυναμώνει εξαιτερικά την εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μαζών της αγροτιάς.

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

[κεφ.18] Το αποικιακό σύστημα του ιμπεριαλισμού


1. H ασύδοτη εκμετάλλευση των αποικιών και των μισοαποικιών είναι ένας από τους σπουδαιότερους όρους ύπαρξης του σύγχρονου καπιταλισμού. Τα ανώτατα κέρδη των μονοπωλίων συνδέονται αδιάρηχτα με την εκμετάλλευση των αποικιών και των μισοαποικιών σαν αγορών πούλησης, πηγών πρώτων υλών, σφαιρών τοποθέτησης κεφαλαίων, πηγών φτηνής εργατικής δύναμης. Ο ιμπεριαλισμός, καταστρέφοντας  τις προκεφαλαιοκρατικές μορφές παραγωγής κι επιταχύνοντας  την ανάπτυξη των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων, επιτρέπει μόνο μια τέτοια ανάπτυξη της οικονομίας των αποικιών και των εξαρτημένων χωρών που να μην τους δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσουν οικονομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία. Οι αποικίες αποτελούν εξαρτήματα των μητροπόλεων για την προμήθεια αγροτικών προϊόντων και πρώτων υλών.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

[κεφ.17] Ο Ιμπεριαλισμός - Ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού


1. Ο ιμπεριαλισμός ή μονοπωλιακός καπιταλισμός είναι το ανώτατο και τελευταίο στάδιο ανάπτυξης του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Το πέρασμα από τον προμονοπωλιακό καπιταλισμό στο μονοπωλιακό καπιταλισμό συντελέστηκε στη διάρκεια  του τελευταίου τρίτου του 19ου αιώνα. Ο ιμπεριαλισμός διαμορφώθηκε οριστικά στις αρχές  του 20ου αιώνα.

2. Τα βασικά οικονομικά γνωρίσματα του ιμπεριαλισμού είναι:

Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

[κεφ.16] Οι οικονομικές κρίσεις


1. Οι οικονομικές κρίσεις είναι κρίσεις υπερπαραγωγής. Αιτία  των κρισεων είναι η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα  της παραγωγής και στην ατομική κεφαλαιοκρατική μορφή ιδιοποίησης των προϊόντων της εργασίας. Οι μορφές εκδήλωσης της αντίθεσης αυτής  είναι:  α) η αντίθεση ανάμεσα στην οργάνωση της παραγωγής μέσα στα πλαίσια των χωριστών κεφαλαιοκρατικών επιχειρήσεων και στην αναρχία της παραγωγής σε όλη την κοινωνία β) η αντίθεση ανάμεσα στην τεράστια αύξηση των παραγωγικών δυνατοτήτων του καπιταλισμού και στο σχετικό περιορισμό της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων μαζών.
Η βασική αντίθεση του καπιταλισμού εκδηλώνεται στον ταξικό ανταγωνισμό ανάμεσα στο προλεταριάτο και στην ατική τάξη.

2. Η περίοδος  από την αρχή μια κρίσης ως την αρχή της επόμενης ονομάζεται κύκλος. Ο κύκλος αποτελείται από τις εξής φάσεις: κρίση, ύφεση, αναζωογόνηση, άνοδος. Υλική βάση της περιοδικότητας των κεφαλαιοκρατικών κρίσεων είναι η περιοδική ανανέωση του πάγιου κεφαλαίου. Με τις βιομηχανικές κρίσεις συνυφαίνονται οι αγροτικές κρίσεις, που διακρίνονται για τον παρατεταμένο χαρακτήρα τους  εξαιτίας του μονοπωλίου της ατομικής ιδιοκτησίας  της γης και της εξαιρετικά μεγάλης καθυστέρησης της αγροτικής οικονομίας στον καπιταλισμό.